ماجراهای ده نمکی

ماجراهای ده نمکی

برای غافلگیری شهدا

1-چندی است که شاهد حضور تبلیغات انیمیشنی در سیما هستیم و براستی که این حضور برای مردم ما، خوشایند بوده است. یکی از همین تبلیغات که این روزها توسط شرکت بهینه سازی مصرف سوخت، تهیه و پخش می شود، سعی در ارتقاء فرهنگ استفاده از وسایل نقلیه عمومی در میان مردم دارد.
شخصیت "آقاجون" پس از کلنجار رفتن و راضی کردن خود، سوار بر اتوبوس می شود و ...
جمعیت حاضر در اتوبوس برای تشویق وی فریاد می زنند : «ایول ایول، آقاجون و ایول»

***************

2-یادم می آید در فصل گذشته ی لیگ برتر برای دیدن بازی استقلال تهران-استقلال اهواز، به استادیوم آزادی رفته بودم. جمعیت زیادی آمده بودند و تیم مورد علاقه ی خود را زیر بارش باران تشویق می کردند. در همین گیر و دار شعاری توجه مرا جلب کرد. اما این بار نه از نوع غیر اخلاقی و عنایت به داور! جمعیت یکصدا وحید طالب لو سنگربان تیم استقلال تهران را با شعار «ایول ایول، داش وحید و ایول» تشویق می کردند.

***************

3-ادیبهشت ماه بود که فیلم "اخراجی ها" به درخواست طلاب و با حضور عوامل فیلم در حوزه ی علمیه معصومبه قم به نمایش در آمد. مسعود ده نمکی پس از پایان نمایش فیلم، به سخنان معترضین پاسخ داد و جمعیت او را با «ایول ایول، داش مسعود و ایول» بدرقه کردند. شعاری که در اکران های دانشگاهی از جمله دانشگاه تهران نیز، قبل از آن تکرار شده بود.

**************

4-با نگاهی هرچند اجمالی به روند سریال های طنز سیما، در می یابیم که اصطلاحات و تکیه کلام های شخصیت های این مجموعه ها در محاورات مردم جایی برای خود باز می کنند. هرچند که با فروکش کردن تب سریال، کم کم از دیالوگ های مردم رخت برمی بندند. کارهای مهران مدیری و رضاعطاران، دلایلی بر اثبات این مدعی است.

***************

5-این روزها شاهد حضور مجدد ده نمکی در رسانه و محافل مختلف هستیم و سماجت وی در گنجاندن اخراجی ها در سینمای جنگ، نفی سینمای ضد جنگ و ...
تمام شواهد حاکی از این است که مسعود ده نمکی در حوزه ی ابتذال کلامی(عذر می خواهم! در حوزه ی سینمای طنز) گام برداشته است، نه ...! و بدلیل توجه مردم به این سینما، فیلمش مورد استقبال قرار گرفته است. همانگونه که تا چند سال پیش، فیلم "کلاه قرمزی و پسرخاله" در صدر پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران بود. اما آیا بهترین فیلم بود ؟؟؟
امروز یادگاران "اخراجی ها" در میان جامعه ی ما، همین «ایول ایول»ها و «برای غافلگیری اموات،صلوات»هاست، نه چیز دیگری!
پس اصرار بر تبیین ارزش های جنگ و تبلور تحول و ...چه دلیلی دارد؟
تأملی باید !